© ლევან გიორგაძის ფეისბუქ გვერდი

დაიბადა 1987 წლის 13 ოქტომბერს მცხეთაში. მოზარდობისას გორგაძე ძიუდოსა და სამბოს ვარჯიშობდა. მან იასპარეზა სამოყვარულო სუმოში 2004 წელს იუნიორთა მსოფლიო ჩემპიონატზე, რომელიც გაიმართა ოსაკაში, იაპონია და მსოფლიო ჩემპიონატზე 2005 წელს. ის ვარჯიშობდა ნიჰონის უნივერსიტეტის პრესტიჟულ სუმოს კლუბ ნიჩიდაიში.

ტოჩინოშინის დებიუტი 2006 წლის მარტში შედგა, 2008 წლის მაისში კი მან მიაღწია მაკუუჩი დივიზიონს (პროფესიონალური სუმოს ექვსი დივიზიონიდან უმაღლესი) წამყვან პოზიციებს. მუხლის ტრავმის შედეგად გამოწვეული ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ ტოჩინოშინი სუმოს 2014 წელს დაუბრუნდა და ასპარეზობა მაკუშიტა (მესამე დივიზიონიდან) დაიწყო.

2018 წელს ტოჩინოშინმა ჰაცუ ბაშო (იანვრის ტურნირში) 14-1 ბალანსით მოიგო და გახდა საიმპერატორო თასის მფლობელი. 

2018 წლის მაისში, მეორე ადგილის დაკავების შემდეგ, 13–2 რეკორდით და სულ 37 მოგებით მის ბოლო სამ ტურნირში, იგი დაწინაურდა ოზეკიში. მან მიიღო თერთმეტი სპეციალური პრიზი, ექვსი საბრძოლო სულისთვის, სამი ტექნიკისთვის და ორი შესანიშნავი შესრულებისთვის, ასევე ორი კინბოში იოკოძუნას დამარცხებისთვის. ტოჩინოშინი 2019 წლის პირველ ორ ტურნირზე დამარცხებული რეკორდების გამოქვეყნების შემდეგ დაქვეითდა სეკივაკეში, მაგრამ დაბრუნდა ოზეკიში 2019 წლის მაისის ტურნირზე ათი მატჩის მოგების შემდეგ. მან კვლავ დაკარგა ოზეკის წოდება 2019 წლის სექტემბრის ტურნირის შემდეგ და დაკარგა უმაღლესი დივიზიონის სტატუსი მას შემდეგ, რაც 2023 წლის იანვრის ტურნირის დროს მხარის ტრავმის გამო გამოვიდა.

კარიერა

2006 წლის დასაწყისში იგი აიყვანა კასუგანოს  სეკივაკე ტოჩინოვაკაში. თერთმეტი ზედიზედ კაჩი-კოშის ან მოგების შემდეგ მან მოიპოვა სეკიტორის სტატუსი 2008 წლის იანვარში ჯურიოს დივიზიონში დაწინაურების შემდეგ და მაშინვე აიღო იუშო ანუ ჩემპიონატი ამ დივიზიონში 12–3 რეკორდით.

მან 2008 წლის მაისში უმაღლესი დივიზიონის დებიუტში მიიღო პირველი მაკე-კოში ან დამარცხებული ანგარიში, მაგრამ მაინც მოიგო საკმარისი ორთაბრძოლები დივიზიონში დარჩენისთვის. მან მიაღწია მაეგაშირას 4-ს 2008 წლის ნოემბერში, მაგრამ პირველად შეხვდა უმაღლესი რანგის მამაკაცებს, მან მხოლოდ სამი მოგება დააფიქსირა თორმეტი წაგების წინააღმდეგ. თუმცა, 2009 წლის ივლისში მან დააგროვა კარგი ქულა 9–6 მაეგაშირა 5-ზე და დაწინაურდა მაეგაშირა 1-ის წოდებაში სექტემბრის ტურნირზე. მან იქ მხოლოდ ოთხი მოგება შეძლო, მაგრამ ნოემბერში ბევრად უკეთესად ითამაშა, მეორე ადგილი დაიკავა ჰაკუჰოსთან ანგარიშით 12–3 და მოიგო თავისი პირველი სპეციალური პრიზი, Fighting Spirit. თუმცა, მისი დამარცხება Hokutōriki-თან ბოლო დღეს დაუჯდა მას დებიუტის გამართვის შანსი 2010 წლის იანვარში ტიტულოვან სანიაკუს რიგებში.

2010 წლის მაისის ტურნირში მან დაამარცხა ზედიზედ ოთხი ოზეკი მე-2-დან მე-5 დღეებამდე (იყო მხოლოდ მეორე კაცი სეკივაკეზე ქვემოთ, რომელმაც მიაღწია ამას, მასურაოს შემდეგ 1987 წლის მარტში) და მოიგო მეორე Fighting Spirit პრიზი.

2011 წლის მაისში ტოჩინოშინმა გაათანაბრა თავისი საუკეთესო წარმატებები უმაღლეს დივიზიონში, კიდევ ერთხელ დაასრულა მეორე ადგილი ჰაკუჰოსთან 12–3 და მოიგო კიდევ ერთი Fighting Spirit პრიზი. ამით ის დაბრუნდა კომუსუბის რანგში 2011 წლის ივლისის ტურნირზე.

ტოჩინოშინმა 2013 წლის ივლისის ტურნირზე წინა ჯვარედინი ლიგატების ტრავმა მიიღო, რის შედეგადაც მან გამოტოვა შემდეგი სამი ტურნირი და მაეგაშირას წოდებიდან დაეცა უხელფასო მაკუშიტას დივიზიონში. 2014 წლის ნოემბერში უმაღლეს დივიზიონში დაბრუნების შემდეგ მან გაიტანა ანგარიში 11–4 და აიღო თავისი მეოთხე Fighting Spirit Award. 2015 წელს მან იანვარში ექვსჯერ მოიგო, მაგრამ მარტში მისი რვა გამარჯვება მოიცავდა იოკოძუნა ჰარუმაფუჯის გამარჯვებას, რამაც მას პირველი კინბოში მოუტანა. მაისსა და ივლისში მაეგაშირა 1-ში გამარჯვების რეკორდებმა დააწინაურეს კომუსუბი სექტემბრის ტურნირზე.

2015 წლის სექტემბერში ტოჩინოშინმა შეინარჩუნა წოდება 10–5 რეკორდით და მიიღო მეხუთე Fighting Spirit პრიზი. 2016 წლის მაისის ტურნირზე მან მიიღო თავისი პირველი პრიზი ტექნიკით და მოიპოვა დაწინაურება სეკივაკის მესამე უმაღლესი რანგში პირველად მომდევნო ივლისის ტურნირზე. ივლისსა და სექტემბერში რეკორდების წაგების შედეგად, ის რეიტინგში დაეცა, მაგრამ ნოემბერში 10-5-ის შემდეგ კვლავ კომუსუბში დაბრუნდა.

უმაღლესი დივიზიონის ჩემპიონატი და დაწინაურება ოზეკიში

2018 წლის იანვარში, მაეგაშირა 3-ზე იბრძოდა, ტოჩინოშინმა მოიგო თორმეტი თავისი პირველი ცამეტი მატჩიდან, რითაც უზრუნველყოფდა, რომ სულ მცირე, ჩემპიონატის პლეი-ოფში მოხვდებოდა და რომ ბოლო ორი ორთაბრძოლიდან მხოლოდ ერთი მოგება სჭირდებოდა.

ტოჩინოშინი 2018 წლის მარტის ტურნირზე პირველად დაბრუნდა სეკივაკის რანგში 2016 წლის სექტემბერში მისი ერთჯერადი გამოჩენის შემდეგ. ტოჩინოშინმა გაიმარჯვა იოკოძუნა კაკურიუსთან და დაასრულა მისი დაუმარცხებელი რეკორდი. ტოჩინოშინმა ტურნირი დაასრულა 10-5 რეკორდით, რათა შეენარჩუნებინა ოზეკიში დაწინაურების იმედები. მას ასევე მიენიჭა საუკეთესო შესრულების პრიზი გამარჯვების რეკორდის მიღწევისთვის და ტურნირის ჩემპიონი კაკურიუს და იოკოძუნას დამარცხებისთვის.

ოზეკის კარიერა და დაქვეითება

ტოჩინოშინმა მოიგო თავისი პირველი ხუთი ორთაბრძოლა ოზეკის დებიუტში, მაგრამ შემდეგ დაუზიანდა მარჯვენა ფეხის თითი მე-6 დღეს ტამავაშისთან დამარცხებისას და იძულებული გახდა, დაეტოვებინა ტურნირი. წლის ფინალურ ტურნირზე გასვლისას, ტოჩინოშინი 2018 წელს ყველაზე მეტი მოგებით კაკურიუსთან იყო თანაბარი, 51-ით. იმის გამო, რომ კაკურიუ არ მონაწილეობდა ტურნირში, ნოემბერში ტოჩინოშინის ანგარიში 8–7 საკმარისი იყო იმისათვის, რომ მას რეკორდი დაეტოვებინა 2018 წელს 59 მოგებით.

ბრძოლის სტილი

ტოჩინოშინი ემხრობოდა იოცუ-სუმოს ტექნიკებს და ამჯობინებდა ოპონენტების დაძაბვას და არა ბრძოლას. მისმა სტაბილმა მოუწოდა მას კონცენტრირება მოეხდინა ტრადიციული წინსვლის სუმოზე, განსხვავებით იმდროინდელი სხვა ევროპელი და რუსი სუმოისტებისგან, რომლებიც სპეციალიზებული იყვნენ წევის ტექნიკაში.

2018 წლის თებერვალში დაჯილდოვდა საქართველოს ღირსების მედლით საზღვარგარეთ თავისი ქვეყნის პოპულარიზაციისთვის. 

2024 წლის 4 თებერვალს ტოჩინოშინი სუმოდან გააცილეს.